door Janneke Nijboer | 22 september 2019 | Gedichten
Als je dacht, dat ik zuiver ben en mijn gedachten zo rein, als kristalhelder water, laat ik je uit de droom helpen. Ik loop mank van al mijn falen en struikel over mijn onwaarachtige woorden. Jazeker, als het om mijzelf gaat heb ik niets waarop ik mij kan beroepen aan...
door Janneke Nijboer | 1 september 2019 | Gedichten
Ik verbeeld me, dat ik Jou zien kan. Ik stel Je me voor als het mooiste. het lichtste, het zoetste. Ik stel Je me voor als het beste, het meest ware en echte. Ja, als het meest zuivere in oordeel en recht… Alles en nog veel meer en nog zie ik Je niet, ga je mijn...
door Janneke Nijboer | 25 augustus 2019 | Gedichten
Daar ga ik. Voor mij uit een weg. Ik maak hem zelf, met elke stap die ik zet. Hoe zal ik het volhouden, onbeschut tegen slagregens en zonnesteken? Met welke wind waai ik mee? Een vreemdeling voel ik mij, als ik mij aanpas en meejuich met de winnaars. Help mij...
door Janneke Nijboer | 12 augustus 2018 | Gedichten
Waanzin als landschap van scheefgetrokken stenen, Waar ben Jij te vinden, God? Zij maken selfies, poseren bovenop de resten van de vernietiging. Zij zijn mens, zoals wie vermoord werden, talloze geteld, zij hebben geen idee. Stuitend, verfoeilijk is het kwaad met...
door Janneke Nijboer | 14 mei 2018 | Gedichten
Ken Jij de duur van mijn wachten, God? Jij, verborgen in mijn onrustig zoeken. Dat jij tevoorschijn komt als een heldere gedachte, een stralend licht als de opgaande zon. Ken Jij de duur van mijn wachten, God Jij, verborgen in mijn rauwe verdriet. Dat jij tevoorschijn...
