strik mijn schoenen dicht

Daar ga ik.
Voor mij uit een weg.
Ik maak hem zelf,
met elke stap die ik zet.

Hoe zal ik het volhouden, onbeschut
tegen slagregens en zonnesteken?
Met welke wind waai ik mee?
Een vreemdeling voel ik mij,
als ik mij aanpas en
meejuich met de winnaars.

Help mij tegenstromen. Opwaarts,
tot waar de bron ontspringt,
Jouw begin met mij,
mijn einde in Jou.
Jij, mijn geluk voor eeuwig!

Wees mijn stevige schoenen,
dat mijn voeten niet struikelen.
Wees mijn warme jas, dat mijn hart
niet verkilt en onverschillig raakt.
Wees mijn heldere bril, waardoor mijn
ogen onderscheiden waar ik gaan kan.

Onderweg zal ik Jou kunnen zien,
baken in de verte, pelgrim aan mijn zij.
Zelfs als ik mijn ogen sluit en slaap,
ben Jij dichtbij en leer Jij mij wat leven is.

Nu ben ik in jouw beschutting.
Ik zet mijn bril op,
trek mijn jas aan,
strik mijn schoenen dicht
en ga!

(Antwoordpsalm bij psalm 16 in de vertaling van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde)