struikelstenen in Berlijn

Waanzin als landschap van scheefgetrokken stenen,
Waar ben Jij te vinden, God?
Zij maken selfies, poseren
bovenop de resten van de vernietiging.
Zij zijn mens, zoals wie vermoord werden,
talloze  geteld,
zij hebben geen idee.
Stuitend, verfoeilijk is het kwaad
met zoveel gezichten als er mensen zijn.
God, waar ben Jij te vinden?

Maar Jij geeft niet op en blijft zoeken
naar een verstandige ziel,
iemand die het geluk niet verwacht van zichzelf,
een mens, die nog durft te vertrouwen.
Jij ongezien, Jij waarachtig,
Jij volmaakt in liefde en trouw!

Ik dwaal door verloren straten,
struikel over de namen van Jouw volk.
Waar,  God, kan ik Jou vinden?
Is er nog verstand in mij?

(12 augustus 2018, een dag na Berlijn.
De tekst is een antwoord op Psalm 14 in de vertaling van Ida Gerhardt en Marie H. van der Zeyde)