door Janneke Nijboer | 15 januari 2023 | Gedichten
Terwijl de angstdromen om mij heen jagen, kruip ik, in mijn bangste uur zo diep mogelijk weg in Jou. Het huilen van hun wind hoor ik, maar geen zuchtje voelbaar van wat zij mij willen aandoen. Zolang het duurt blijf ik in Jou verstopt en laat me wiegen tot er rust en...
door Janneke Nijboer | 24 december 2020 | Gedichten
Daar zat ik met de brokken. Alles uit elkaar gevallen. Elk verhaal dat ik dichtte, het lichaam dat het samenhield, gebarsten onder druk van de angst, uiteengevallen scherven en fragmenten. Stuk voor stuk – wat ding gemaakt was – er in kruipen er door heen...
door Janneke Nijboer | 24 juli 2020 | Gedichten
De wind de regen de sneeuw de zon de mist en de tijd verslijt niet wat verborgen is, bedekt onder dekens van schaamte en verkeerd begrepen schuld. Meer als zuur op een etsplaat, dat onuitwisbaar inbijt. Getekend voor het leven. Kan daarin met Liefde – en hoe dat...
door Janneke Nijboer | 15 december 2019 | Gedichten
Ik moet ze in de ogen kijken, die bij mij aan tafel zijn gezet, die Jij bij mij aan tafel hebt gezet. Niet zien wil ik ze, maar ze zwerven door mijn hoofd, dringen zich aan mij op als ongenode gasten. Zo gaat dat met belagers, ze liggen altijd wel ergens te loeren. Ze...
door Janneke Nijboer | 1 september 2019 | Gedichten
Ik verbeeld me, dat ik Jou zien kan. Ik stel Je me voor als het mooiste. het lichtste, het zoetste. Ik stel Je me voor als het beste, het meest ware en echte. Ja, als het meest zuivere in oordeel en recht… Alles en nog veel meer en nog zie ik Je niet, ga je mijn...
