door Janneke Nijboer | 14 oktober 2022 | Gedichten
Tijd als gedroogde appels taai, kauw ik de minuten weg met ingeperkte gebaren door mijn in stijfheid gevangen lijf. Niet langer strek ik me uit in verlangen en verzin listen om de tijd te rekken naar het lonkende als dan, geen wijkende horizonten, (het huis met zijn...
door Janneke Nijboer | 17 maart 2017 | Blog
Dit wordt een loflied op de jonge vrouwelijke theologen: Wat doen jullie het vreselijk goed! Al een paar jaar valt het me op hoe anders jullie lijken te starten, dan toen ikzelf begon. Nog net geen achtentwintig jaar was ik, toen ik in mijn eentje de pastorie in ging....