Dit wordt een loflied op de jonge vrouwelijke theologen: Wat doen jullie het vreselijk goed!

Al een paar jaar valt het me op hoe anders jullie lijken te starten, dan toen ikzelf begon.
Nog net geen achtentwintig jaar was ik, toen ik in mijn eentje de pastorie in ging. Vol goede moed knoopte ik mijn haar in een paardenstaart en dook ik de kerk in. Natuurlijk ook vol van onzekerheid en slaaf van het eeuwig tekort schieten.

levenslust
De jonge vrouwelijke theologen van nu dansen, in mijn tijdlijn op facebook,  met het leven en de theologie. Ze zijn zelfbewust en durven hun kwetsbaarheid te laten zien. Ze zijn prachtige zelfstandig theologiserende mensen en inspireren mij als een tuin vol lentebloemen. Wat een pracht!
Ze schuwen debatten op Twitter niet en nemen vol bravoure het woord feminisme in de mond. Strijdbaar en levenslustig zijn ze, krachtig in hun kwetsbaarheid.

glinstering
O ja, ik weet ook wel dat er een ander verhaal te vertellen valt, door jullie zelf. Dan zal je misschien zeggen hoeveel inspanning het je kost om jouw weg te gaan, of over hoe lastig het is met die ervaren collega’s. Ik weet wel dat de beelden die er zijn van jullie misschien niet helemaal kloppen met hoe jij jouw werk en het leven ervaart, maar jullie geven glinstering aan de theologie.  En zeker weten ook op het terrein waar jij werkzaam bent en jij jouw leven leeft.

Mijn blijdschap om jullie wilde ik graag even met jullie delen.