Tijd als gedroogde appels taai, kauw ik de minuten weg met ingeperkte gebaren door mijn in stijfheid gevangen lijf. Niet langer strek ik me uit in verlangen en verzin listen om de tijd te rekken naar het lonkende als dan, geen wijkende horizonten, (het huis met zijn...
Lang dacht ik nog iets te kunnen hooghouden van wie ik hoopte te zijn, in deze wereld. Onbewust stapelde ik mijn zorgen op mijn angsten, sombere fantasieën liet ik verdwijnen achter stevig gesloten deuren. Steeds sneller ging ik de trappen op en af, om eigenzinnige...
