door Janneke Nijboer | 24 december 2022 | Blog
Opeens was het licht om me heen en koud. Ik hoorde vertrouwde stemmen, maar nu helder. Daar was ik bij de mensen, deze mensen, mijn ouders. Ik zette het flink op een huilen, maar merkte alleen maar liefde. Van alle kanten stroomde liefde naar me toe en aarde en hemel...
door Janneke Nijboer | 27 september 2021 | Gedichten
Gevallen – alweer -, daar lig ik. Mijn knieën blauw, onder schrammen. Spelend kind, gestruikeld, over de uitgestoken voet. Om haar heen zwelt het gefluister aan: Kijk toch, hoe ze ligt en kermt, wat een zielenpoot, ze heeft geen verweer. In mij een bidden, een...
door Janneke Nijboer | 8 mei 2021 | Gedichten
Sta op, om mij, God! Sta op, om Jouw gerechtigheid, Jij, die voor mij pleit. Sta op! Laat hen het lachen, om mijn eenzaamheid in de worsteling , vergaan, Laat verstommen hun gebulder, omdat ik niemand aan mijn kant zou hebben. Voor hen heb ik me afgesloofd, voor hen...
door Janneke Nijboer | 17 oktober 2020 | Gedichten
Moe ben ik, als ben ik slechts achter zware gordijnen, dicht. Sleep me voort in elke vezel van mijn lichaam, in ieder zuchtje van mijn ziel, zwaar. ’s Avonds laat ik mij vallen in een slaap, die geen rust geeft. Ik tuimel in dromen rond, die me opjagen en...
door Janneke Nijboer | 25 augustus 2020 | Gedichten
Nog steeds is dit lied te hoog voor mij, ver buiten mijn bereik, Mijn gitaar ligt al tijden onaangeraakt in de hoek van mijn binnenkamer. Lofliedjes gesmoord in wat de boventoon voert: De donkergrijze gezangen die me aanklagen en neerhalen, laten afdalen in de groeve...
