*gedicht
Strik mijn schoenen dicht
Daar ga ik. Voor mij uit een weg. Ik maak hem zelf, met elke stap die ik zet. Hoe zal ik het volhouden, onbeschut tegen slagregens en zonnesteken? Met welke wind waai ik mee? Een vreemdeling voel ik mij, als ik mij aanpas en meejuich met de winnaars. Help mij...
Vrij
Om vrij te zijn, hoef ik geen vleugels, zolang ik achter mijn computerscherm er maar stilletjes tussenuit kan vliegen. Een zachte landing maken op het strand, waar de zon altijd schijnt, de wind mij zachte koelte influistert samen met de vrolijkste gedachten. Om vrij...
Vaderdag 2019
Een appeltaartje, - opgewarmde punt met slagroom en een chocolaatje - Vork in de hand, schraapt over het schoteltje. Hap, slik, weg. Schraap, hap, slik, weg. Schraap, Slap gebak valt onderweg. Schraap, Hap, slik, weg. Angst in de ogen, vraagt om een kus, - tranen - ....
Vogelgefluister
Vanaf het eerste begin; het waaien van de geest, de chaos als beginpunt van schepping, de leegte als beginpunt van ontstaan, de stilte als beginpunt van spreken. Dan gebeurt het in lispelend ruisen, in stevige woorden: Tot hier en niet verder! Licht! Donker! Dag!...
Gele plomp
Ontdek ik plompverloren dat het zonnetje uit mijn kindertekening zich verstopt heeft in jouw hart.
Mei – Mariamaand
Maria, als we je zouden gunnen, dat niemand je meer roepen zou: Vrouwe, Zoete, Geliefde, Meisje, Moeder, Maagd, Rebelse, Sterke. Jij, onder de sluiers van eeuwen gebed, tevoorschijn kon kruipen. Zou je dan, als ik per ongeluk naast je zat in de tram, een praatje met...
‘…als ik de ruimte van de poĆ«zie binnenstap, voel ik de grootste vrijheid om uit te drukken wat aan de rand van mijn zwijgen in taal te vinden is. Vaak ademen de gedichten verlangen naar de Eeuwige, die ik Jou noem. Ik nader en het ontglipt.’