Nadat ik in twee jaar tijd leerde mijn mantels af te leggen en mijn dagelijkse jas me steeds beter begon te zitten, kwam er begin dit jaar nieuwe onrust. Ik moest gekeurd worden, of ik die dagelijkse jas wel, of niet elke dag mocht gaan dragen.
Dagelijkse jas
In mijn verbeelding is die dagelijkse jas één met allerlei zakken, één voor de dagelijkse portie medicatie, een speciale rechthoekige voor een kostbare prik, één met een klokje die 4 dagelijkse rustperiode’s aangeeft, een zak voor een notitieblok met pen om bij te houden, wanneer en waar het meer pijn is gaan doen, een zak voor een waterfles om elke ochtend het waterbakje te vullen voor het CPAP-apparaat, een binnenzak met de afsprakenkaart voor bloedprikken, reumatoloog en andere logen, en aan de andere kant een binnenzak met foto met alle mensen die trouw zijn.
Keuring en uitslag
Vlak voor de twee jaar om waren kwam de keuring, waarna het verslag – die ik zelf nog had mogen verbeteren op feitelijke fouten – naar de volgende keuringspersoon ging, die zijn conclusies trok. Het resultaat ging naar de arbeidsdeskundige en toen kwam het oordeel.
Het oordeel kwam bijna vier maanden te laat. Ondanks dat door de bedrijfsarts(en) – ik heb er 2, omdat ik 2 banen had, dus 2 procedures, één particulier, één via het UWV – steeds werd gezegd dat ik niet kon werken in mijn huidige baan en ook niet in een andere baan, is besloten dat ik 6 uur per dag en 30 uur per week kan werken. Dit wordt gesteld omdat ik wel klachten heb, maar niet ziek ben.
Gehavende mantel
Over mijn dagelijkse jas, zal ik nu die andere, die van mijn predikantschap moeten gaan dragen. Die mantel is niet meer heel, maar ernstig gehavend. Nieuw stukken zetten op deze mantel heeft voorlopig geen zin. Door alle scheuren heen zal mijn dagelijkse jas zichtbaar zijn. Het lijf dat bedekt wordt met de dagelijkse jas is nog niet geheeld. Het lijf is ziek, maar mag geen naam hebben.
Verder
Wat me te doen staat is bezwaar maken tegen de verslagen van de keuring en de keuring van de keuring…
Vandaag is afgekondigd in de gemeente waar ik werk dat wij samen besloten hebben om ons van elkaar los te laten maken en daarmee ruimte te geven om verder te gaan. Totdat alles is afgerond zal ik in ieder geval wachtgeld ontvangen.
O ja, het UWV laat nog op zich wachten.
lieverd,
Wat een ellende. Je geliefde predikantschap op moeten geven. Wat een verdriet. Heel dat bezwaarproces wat heel veel energie zal kosten en je al zo weinig energie hebt. Heel erg naar en heel onrechtvaardig. Ik ben er stil van, van wat je schrijft. Heel veel sterkte, zegen en liefs
Dank je wel, Eva. Moge er licht zijn, ook voor jou!
heeel erg veel sterkte, zo wil je het niet, heb 20 jaar geleden hetzelfde meegemaakt, ik geloof er niks van dat jouw mantel stuk is, het systeem is al heel lang stuk, zoek daarom deskundige hulp.
Dank je wel, Bas, voor jouw bemoediging. Hulp heb ik al, doktoren ook…alleen het systeem…
sterkte Janneke , ik maak het dichtbij mee met m’n dochter. Blijf je verhaal doen bij t UWV, op een dag luistert iemand naar je!
Groet,
Atie de Vos
Dank je wel, Atie. De UWV komt nog. Ik hoop dat mijn bezwaarschrift tegen de uitslag van de verzekering van predikanten gehoord wordt.
lieve Janneke,
van mij krijg jij de mantel der liefde om je heen. ik heb geen jas of mantel meer nodig. mijn bed is mijn wereld en geeft zelfs daar nog mooie momenten.
Dag Lieve Loes, liefde en zachtheid voor jou!
Een talentvolle en bezielde collega is gesloopt door een nare ziekte. Dat is pas echt zonde.
En arbeidsdeskundigen slopen mee.
Dank je wel, Vijko, voor jouw reactie!
lieve en dappere Janneke dat een fonkelend licht op jouw gehavende jas mag gaan schijnen, zodat de instanties een volmondig ja aan jouw geven, om in alle rust jouw pad en proces te kunnen lopen.
heel veel licht,warmte en liefde voor jou.
Lieve Mieke, dat zou heel mooi zijn, dat fonkelend licht. Liefs voor jou!
Lieve Janneke,
Wat een lange en zware weg. Naast je dagelijkse mantel wens ik je schoenen toe die je helpen om hoop en moed te houden en die je laten ervaren dat je op stevige Grond staat.
Groet,
Corina
Dank je wel, Corina!
Wat een ingewikkeld gedoe, Janneke. En extra pijnlijk omdat je die 30 uur (of meer l) met veel liefde nog gewerkt zou hebben als dat mogelijk zou zijn.
Liefde, rust en waar nodig strijdkracht gewenst.
Dank je wel, Adrie voor jouw reactie. Dat is echt een mooie mix die je noemt: liefde, rust en strijdkracht!
Lieve Janneke,
Wat verdrietig om te lezen, en je hebt al je energie al nodig voor je lijf.
Heel veel sterkte, lieve groeten, Renée
Dank je wel, Renée!
Heel veel sterkte , Janneke !!
Volg je nog regelmatig vanuit Breda .
Dank je wel, Nelli. Fijn om te horen!