Alles van vandaag neem je
mee naar het nieuwe jaar,
zoals je na een treinreis
met al jouw bagage op een
ander perron uitstapt.
De rugzak gaat weer op, de koffer
rolt luidruchtig achter je aan,
een kleine tas schuin over je lijf.
Niets is er veranderd in jouw
last – perron 2022 is vertrouwd
als je eigen woonkamer -.
Je zet je in beweging,
neemt de roltrap omhoog.
Je hebt geen idee waar het
heen gaat, leeg de stationshal.
Plotseling fladdert een vogel op,
een paar veertjes dwarrelen
voor je voeten op de grond.
Voor één ervan heb je nog plek
en neemt het mee het jaar in.
Lieve Janneke, wat mooi! Dank je wel. Ik wens je smeerolie om het geluid van die rolkoffer wat te dempen, rustige momenten en ruimte om je bagage weer een stukje te herschikken zodat het gewicht goed verdeeld blijft, en een mooie hoed met een brede band, waar heel veel veertjes in gestoken kunnen worden. <3 🙂 xxx
Oh, wat mooi, Marjon! Dank je wel voor je goede wensen!
Janneke in alle rust lees ik nu je mooie gedicht .
Dit zijn woorden die ik zo herken .
Misschien vinden we heel veel veertjes
Dank je wel, Corlien…We zullen zien wat het jaar ons brengt.