Abdij

In de kleine abdijkerk is het druk deze morgen. Er zijn veel kerkgangers van het kasteel en uit de omtrek. In de korte tijd dat ik in De Slangenburg ben heb ik een heel aantal vieringen meegemaakt en dat doet me goed. Onderdompelen in de taal van de psalmen, klanken van het koorgebed en de gregoriaanse gezangen. Ik sta op, buig, zing het klein gloria mee en ga weer zitten. Omdat er geen koorboek is voor gasten als ik, vang ik hier en daar woorden op, maar grote delen van de tekst gaan aan mij voorbij.

Kasteel Slangenburg

Zorgvuldige handelingen
Er zijn veel kleine rituele momenten die me verrassen, die ik elders nog niet had meegemaakt, of niet zo intens had beleefd. De korte afstand tussen het kerkvolk en de kloosterlingen maakt dat je niets ontgaat.
Wat me zo opvalt is de voortdurende zorg in de kleine handelingen. Indrukwekkend is de afsluiting van de Completen, als alle lichten in de kerk gedoofd worden op één lamp na, die hoog boven in een nis een Mariabeeld uitlicht, terwijl wij haar toezingen om voor ons te bidden.

Wierook
Vanmorgen tijdens de eucharistieviering wordt ook het wierookvat gebruikt. Nadat de priester het brood, de wijn en het altaar bewierookt heeft, maakt hij een rondgang door de kerk. Eerst de broeders aan de ene kant en dan door het middenpad, wordt het volk bewierookt. Daarna zijn de andere broeders aan de beurt en als laatste hijzelf.
Gebogen onderga ik het ritueel en snuif de wierook op. Het is alsof ik even weet dat God echt van me houd, dat er in alles wat er van mij niet te bewieroken valt, in dit ene moment het even goed is tussen ons. Zij laat mij even voelen dat ik goed genoeg ben en dat Zij mij echt wil, als de mens die ik ben.

magnolia in de kasteeltuin

Schaarse woorden
Tegen zware achtergrond van de grote woorden over zonde en zondigheid die worden gesproken en gezongen, breekt de geur van de wierook als een verlossing in, als God zelf.
De gebaren, de geur, de tastzin en smaak, het geluid van zingende vogels, de uitbundige bloesems in de ontwakende voorjaarszon ze halen me weg bij de woorden en spreken mij een tale, die zo schaars geworden is in de afgelopen jaren, maar mij zo innig lief.