Wie ben ik?

Van: Tyn
Aan: Janneke

Dag Janneke,
Ik was te gast bij een speciale Tafel van Tijs en bij de voorbereiding op het gesprek moest ik nadenken over mijn identiteit.
Zo werd ik ingedeeld in een hokje “protestant, met een richtinggevende Bijbelopvatting”. Dat roept bij mij de vraag op: Ben ik nou datgene wat ik geloof, bijvoorbeeld een protestant, of ben ik degene die gelooft?

Hoe kijk ik naar mijzelf?
We hebben daar bij Windkracht in een verdiepingsavond ook over nagedacht. Een best ingewikkeld thema. Want hoe zie ik mijzelf en hoe ziet God mijn identiteit nou eigenlijk? En is dat hetzelfde beeld of zit er verschil in? Ziet Hij mij ook als ‘Ik ben’, zonder dat er wat achteraan komt en zoals Hij zelf is? Of komt er wel iets achteraan?

Hoe kijkt God?
Is de smalle weg het afleggen van al mijn zelfaangelegde identiteiten, zoals zelfbeschrijvingen en bijvoorbeeld rollen die ik aanneem in het leven en die als lagen om mij heen zitten. Verwijzen die dan naar andere dingen dan God zelf die in mij woont of heeft dat in jouw visie hier niets mee te maken?
Heel wat lastige vragen he?
Tyn

aan: Tynke
van: Janneke

Hi Tyn,
Ja, inderdaad heel lastige vragen. Ik zal ze stuk voor stuk eens onder de loep nemen. O ja, onthoud voor al goed dat ik ook maar één van de vele mensen ben met een mening, dus ik zal je mijn visie geven op jouw vragen.
Trouwens wat leuk dat je bij Tijs aan tafel te gast bent geweest! Jammer dat het niet is uitgezonden op TV, maar wie weet komt het daar in enige vorm nog eens van.

Kijken door de ogen van het geloof
Je eerste vraag is, of je bent wat jij gelooft. Ik vat deze vraag zo op, dat als ik Tynke zeg, jij vooral samenvalt met jouw geloofsvoorstellingen. Dus: jij bent wat jouw beeld is van God, Jezus, Geest etc.. Hoewel het wat gek is om jou op deze manier te definiëren, gebeurt dit nog wel eens. Mensen worden door anderen beoordeeld op de inhoud van hun meningen. Alsof iemand daar helemaal mee samenvalt.
Mensen zijn natuurlijk veel meer. Ze voelen, ze halen adem, ze hebben lief, ze zijn vriendelijk. Al deze dingen kenmerken wie wij zijn en toch vallen wij er niet mee samen. Zo is het ook met geloven. Ja, jij bent het, die gelooft en daarnaast valt er nog veel meer over jou te zeggen. Toch is geloven zo’n belangrijk aspect van jouw identiteit geworden, dat jij de wereld om je heen, met alles wat zich aan dient, als het ware bekijkt ‘door de ogen van het geloof’, zoals een oude katholieke dame me eens vertelde.

De smalle weg gaan
Je tweede vraag gaat in op het gaan van de smalle weg. Er zijn veel misverstanden over de betekenis hiervan. Dit is mede te danken aan in christelijk kringen bekende afbeelding. Kijk er maar eens goed naar. Hier wordt vooral voorgehouden dat je alles wat het leven een beetje leuk maakt af moet leggen en dat je door onthouding ‘er uiteindelijk komt’.
Als het gaat om identiteit zou ik in de eerste plaats zeggen dat God je ziet zoals je bent, in al je rollen, met al je maskers en harnassen, met je zwakheden, met het lichte en vrolijke en je donkere kanten.
Wat jij jou maakt hoeft niet te worden afgelegd, als een voorwaarde om een geliefd mens te worden genoemd. Wat jij jou maakt is iets eigenzinnigs anders, dan een ander mens. In die wonderlijke diversiteit hebben wij een plek op aarde gekregen, ben jij jij. Met God op weg gaan, het lezen van de bijbel, gaan in het spoor van Jezus kan je wel veranderen. Soms zijn er dingen, die je door het gaan van de weg, je doen verlangen, om dingen anders te doen, dan je daarvoor deed. Daar kun je anders van worden en toch heel herkenbaar blijven als die ene Tynke, die op haar plek in de wereld leeft.