Lang geleden zat ik in een trein tegenover een kloosterlinge. Ze was gekleed in volledig habijt. Op weg naar mijn studentenkamer voelde ik me onrustig. Waar mijn gedachten naar toevlogen weet ik allang niet meer. Wel herinner ik me dat deze vrouw in haar gewaad voor mij een rustplaats werd. Ze straalde stilte uit, waar ik op dat moment zo erg naar verlangde en ik wist dat ik het bij haar zou kunnen vinden. Ik besloot niet met haar te praten, maar haar wereld van geloof, retraite, kloosterzang te verbeelden en merkte dat alleen dat al hielp.

Keltisch kruis (Iers goud)

Uiterlijk teken
Toen ik predikant werd vroeg ik me af, of ook ik een teken zou kunnen dragen van mijn ambt, van mijn geloof. Toen iemand me een kruisje gaf, droeg ik dat graag, tot het moment dat ik op straat werd toegeschreeuwd, hoe ik toch met zo’n martelwerktuig om mijn nek kon lopen. Langzamerhand verdween het kruisje.
Het afgelopen jaar werd de discussie over het dragen van uiterlijke tekenen onder dominees weer zeer actueel. Een aantal kozen er voor om een priesterboordje te gaan dragen.  Lof voor zoveel lef, maar voor mijzelf zie ik het niet zitten.

Ierland
Tijdens mijn vakantie in Ierland heb ik gevonden wat ik zocht. In het landschap, in kerken en winkels kom je het Keltische Kruis overal tegen. Ik leerde het al eerder waarderen op Iona. Gezegd wordt dat dit kruis door Sint Columba is bedacht. In de zesde eeuw bracht hij het Christendom vanuit Ierland naar Iona, waar vandaan het Christendom het Westen van Europa binnenkwam.

Aanpassen aan de context
Vertelt wordt dat deze heilige het Romeinse kruis aan de context van de Kelten aanpaste door de cirkel toe te voegen. De cirkel staat voor de zon, wat binnen de bestaande zogenaamd heidense traditie heilig was. Columba maakt met dit symbool een verbinding tussen het oude heidendom en het nieuwe christendom. Het is symbool van het christendom die zijn weg vindt in de bestaande cultuur, die aansluiting zoekt bij de context en daaruit niet alles verwerpt, maar zoekend en tastend nieuwe betekenis geeft aan wat er al is.

Roeping

Keltisch Kruis (turf)

De vorm van dit kruis spreekt mij aan, omdat het een verbeelding is van mijn roeping om missionair predikant te zijn: wie mensen zijn, waar mensen wonen, hoe mensen leven als vindplaats ontdekken van geloof en de sprong te wagen daar iets over te zeggen en daar samen iets mee te doen. Dit kruis houdt me bij het vertrouwen dat er al lang iets gaande is tussen God en mensen, waar ik, of de kerk nog lang geen weet van heeft.

Dragen
In een klein winkeltje vond ik dit tweedehands kruisje van Iers goud. Juist dat het al eerder gedragen is door een onbekende, vind ik mooi. Voor gelegenheden op straat had ik al eerder een Keltisch kruis aangeschaft, maar nu ik het kruisje op mijn huid kan dragen voelt het meer van mijzelf geworden.