In het voorbijgaan
volgt wat achter bleef, mij op de voet.
Alsof ik achteruit zit in een trein
en al verder ben, dan wat ik zie.

Ooit dacht ik van plek te kunnen ruilen.
Keek de toekomst aan.
Tot de noodstop,
wat was, had mij toch ingehaald.

Hoe ik ook versnel of vertraag,
nooit zal het achter,
blijven in onbereikbaarheid.