Op mijn wandeling langs de rivier, die de stad Durham omsluit kom ik dit tempelachtige gebouwtje tegen. Het maakt me nieuwsgierig en ik wil weten wat het is. Ook op deze tweede dag van de studieweek waar ik aan mee doe, gaan de gesprekken over Fresh Expressions of Church, nieuwe vormen van kerk zijn en ik vraag me af wat de betekenis van dit gebouwtje is.

Geïntrigeerd loop ik verder. Deze tempel was ooit gebouwd als versiering. Nooit heeft het als plaats gediend voor de Griekse eredienst. Wil ik daar restanten van vinden, dan toch zeker niet hier. Er zijn sowieso

niet heel veel restanten meer te vinden van echte heidense tempels. Ze zijn versleten door gebrek aan belangstelling. De tijd, het weer, mensen hebben de tempels vervangen door kerken, of andere gebouwen om te gebruiken. De goden van toen zijn verdwenen, de namen van hun aanbidders, op een enkeling na, vervlogen.

Misschien heeft dat te maken met zoeken naar nieuwe vormen van kerk zijn. Het begint met luisterend zoeken. Luisteren naar mensen in hun eigen omgeving, luisteren naar God. Er is altijd wel iets te vinden in elke context, waarvan je kan denken, daar is het, dat is het, daar ligt de verbinding. Dat zou een begin kunnen zijn van een nieuwe vorm van kerk-zijn.

Het is dit soort vertrouwen waarmee elke zoektocht begint naar een nieuwe vorm van kerk zijn. Het vertrouwen dat er gevonden gaat worden, omdat in ieder geval God allang ergens aanwezig is in de context waar mensen hun levens leven. Dat is vertrouwen hebben in de Missio Dei. Gods Geest is ons allang vooruit.