Als deze bijeenkomst hier het Paradijs is,
dan ben ik zeker een vreemdeling.
Hooggeleerde theologen scharen zich aan de tafel van meer dan genoeg,
IJdele paradijsvogels,
die zich net niet uitbundig uitdossen,
beschaafd zwart als couleur locale in een onbestaand universum.
Als een kwetterend leeghoofdig vogeltje meng ik me in
de gesprekken, met een diepgang van 140 tekens.

O ironie, o ijdelheid
Ik lak mijn nagels, stift mijn lippen,
en koer mijn liedje van spelen met geloof,
Fladder van tafel naar tafel,
pik hier en daar een geleerd graantje mee,
en hoop op een metamorfose van de chaos.

Als het me te moeilijk wordt stijg ik op,
vlieg weg en voeg mij bij de ekippen in de ren.
Één minuut krijg ik de kans,
het evangelie aan te zeggen.
Gelukkig heb ik veel geoefend met 140 tekens,
dus zeg ik dat het goede nieuws is,
dat God het grootste netwerk heeft
en ieder mens op één staat.
De e-kippen kakelen instemmend.

Blijkbaar is er binnen elk medium
een taal te vinden,
om de onkenbare Nabije te bemiddelen.

Tjilp!

(column uitgesproken tijdens de nacht van de theologie 2012