Vragender Veen

9 januari 2023 | 2 reacties

Achter mijn gesloten lippen
verdrinken de zinnen
in het trage moeras
van mijn vermoeidheid.
Gedachten blijven
onuitgesproken en lossen
op in een mistig vergeten.

Langzamerhand leer ik wat
eenmaal afgezonken is
niet meer op te willen
vissen uit de gistende massa
van water en ontvallen
woorden,  – die wellicht,
op een dag, toch vruchtbare
bodem vormen voor,
al zijn het maar, de dagelijkse
vragen als: Wie zou vandaag
ook al weer koken? –

(Hier kun je meer informatie vinden over het Vragender Veen)

2 Reacties

  1. Bernadette

    Beste Janneke,

    Jouw gedicht raakt me verrassend. De laatste weken ben ik in een soort mist van moeheid beland, waardoor ik letterlijk stilval.
    Ik ben ervan in paniek, maar jouw gedicht biedt me een opening. Misschien kan er weer iets groeien.

    Groeten van Bernadette

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Beste Bernadette, wat akelig, die paniek…Ik hoop dat je het in de stilte uit kunt houden en wens je daarbij het vermogen om het uit te houden. Vriendelijke groet, Janneke

      Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *