Toen ik vanmorgen wakker werd, klom ik met veel gedoe uit bed.
Mijn rug doet al ruim een week pijn en dat wordt steeds erger. Normaal heb ik nergens last van, maar de verhuizing en alle andere veranderingen zullen meespelen. Terwijl ik bezig ben met de gebruikelijke ochtendrituelen denk ik aan mensen uit mijn omgeving die elke dag pijn hebben.
Over schrijven zei hij: Schrijven is uitvinden wat in je leeft. Ik voel me aangespoord en realiseer me dat het al even geleden is dat ik op die manier heb geschreven. Maar nu nog even niet, denk ik.
Op facebook raak ik aan de babbel met Florina, een vriendelijke vrouw , die ik in Zuid-Afrika heb ontmoet. Het is daar nu winter en blijkbaar erg koud. Ik schrijf haar over onze natte koude zomer, die veel lijkt op de herfst.
Dan merk ik dat plotseling de zon doorbreekt en kijk ik nog eens goed uit het raam. Wolken vliegen over, weiden vet en groen. Gevoerd naar grazige weiden, vind ik opeens uit, dat ik gelukkig ben.
0 reacties