‘Vandaag is het eerste advent!’ zegt mijn echtgenoot met nadruk aan de ontbijttafel. Hij maakt zich klaar om naar de kerk te gaan. Ik eet mijn boterham, drink koffie en slik mijn dagelijkse portie medicijnen. Het is lastig om er bij te kunnen, dit uitzien vol verwachting in mijn pyjama. Het is me de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden dat de kerkdienst op zondag, toch vooral voor gezonde mensen is. De laatste keer, dat ik spontaan een keer naar de kerk ging, verliet ik met een toch wat beschaamd gevoel de kerkdienst. Gelukkig kon ik in het loopje mee met de kinderen die ook de kerkzaal verlieten op weg naar hun eigen ruimte. Overprikkeld en oververmoeid liet ik me naar huis brengen.
Adventerig
Nu de eerste zondag van advent er is, wil ik toch proberen iets adventerigs in mij wakker te maken. Vandaar dit blog. Er is toch iets dat me trekt, dat ik mee wil doen aan die verwachting, het uitkijken naar de mens van licht, het Christuskind.
Dan valt mijn oog op het kleine kerststalletje dat ik vond in een tweedehands winkeltje. Het afgedankte beeldje doet iets met me. Ik fantaseer hoe iemand dit ooit met zorg heeft uitgekozen en een mooi plekje heeft gegeven in de woonkamer, of hoe een kleinkind dit heeft gegeven aan zijn oude oma, om toch een beetje kerst te kunnen vieren. In ieder geval is aan het eind van het liedje het stalletje afgedankt, in een doos beland en heeft het de reis doorstaan dwars door het schimmengebied van de handel en is uiteindelijk opgedoken in het kleine winkeltje.
Licht
Nu staat het bij mij en doet iets met me. Misschien omdat het tweedehandsbeeldje me vertelt hoe van hand tot hand, van generatie op generatie dit verwachten is doorgegeven. Dat de kracht niet zit in iets nieuws te verwachten, maar iets ouds, dat is overgeleverd, op te poetsen, een ere plaats te geven en zo weer als nieuw gaat worden. Ik kijk nog een keer goed naar het beeldje. Ja, dat is wat ik moet doen, net als Jozef knielen voor het kind en mijn eigen licht op hem laten schijnen. Zo improviseer ik mijn eerste adventszondag.
0 reacties