Komende zaterdag organiseren de omroepen KRO-NCRV een inspiratiedag met als thema: thuiskomen. Aan het eind van de dag wordt er afgesloten met het programma Zin in Weekend, waarin Yvonne Zonderop en ik als vaste beschouwers van het programma onze gedachten hierover mogen delen. Ik ben erg benieuwd wat het thema bij jou oproept.
Thuis bij de geliefde
Het eerste waar ik aan moet denken is de Engelse uitdrukking: Home is where the heart is. Waar je hart is, daar kom je thuis. Elvis Presley zingt er over dat hij thuis is bij zijn geliefde en waar zijn geliefde is daar zal hij thuis zijn.
Het is een zoet romantische gedachte om je thuis zijn zo afhankelijk te maken van de liefde van je leven, maar daarin schuilt ook een grote beperking. Wat als de geliefde is verdwenen?
Thuis bij jezelf
Voor mij roept het woord thuis meer zoiets op zoals mijn moeder er over sprak aan het eind van haar leven. Toen ik haar twee jaar voor haar overlijden vroeg wat voor haar dat nu was, haar dementie, zei ze: Ik ben gewoon niet meer thuis bij mijzelf. Ze moest de dagen doorkomen in diepe ontheemding. Die ontheemding kwam niet doordat ze niet meer wist waar ze was, of hoe laat het was, of aan wie ze haar hart had verloren. Het ging haar om het verlies van wie ze was, dat wist ze niet meer. Haar identiteit, haar diepste zijn, ze vond nergens meer houvast in zichzelf, dat ze wist dat zij het was. Je zou kunnen zeggen: Ze kon geen ik meer zeggen.
Jij die mij ik maakt
Haar uitspraak geeft mij zicht op wat tenslotte thuis is voor mij. Ergens zit ik aan iets vast ben ik verbonden met een geheim dat mijn identiteit is. Hoewel ik het niet precies kan verwoorden wat het precies is, maar iets geeft mij de grond om op te staan, schept mij een thuis in mijn ziel. Het is dan uiteindelijk denk ik: Jij die mij ik maakt. Met mijn gezonde verstand kan ik dit ervaren. Ik weet mij dankbaar thuis bij mijzelf.
Daar past dan toch wel weer dat liefdesliedje bij: Home is where the heart is. Hoe is dat voor jou?
T wordt steeds leuker thuis komen……