Steekje los

17 december 2019 | 1 reactie

Toen Jij mij weefde, God,
in de schoot van mijn moeder,
toen Jij mij riep, om samen
schering en inslag te worden,
lukte het Jou om Jouw Naam
oersterk als een ragfijne gouden draad
door mij heen te weven.

In kluwens van onrust en angst
brak het als een zijden draadje,
verdween het in de wirwar, van
wat ik dacht, dat leven was.
Maar steeds als het licht,
onverwacht op mijn broddellap viel,
ontdekte ik het zachte glanzen
van Jouw Naam.

Wat een geluk,
er zit toch geen steekje
aan mij los.

1 Reactie

  1. Hanny Brouwer-Wolf

    Mooi verwoord Janneke Nijboer!
    Goed om regelmatig even door te lezen. Zodat het goed doordringt.
    En het óók goed kan blijven hangen.

    Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *