Fragmenten van herinneringen
versleten in de tijd.
gefilterd door wat ik zag,
hoorde, voelde..
Scherven met scherpe randen,
voeg ik samen met
die ze zijn verloren
en maak mijn beeld – voor even.
Schuiven, herschikken,
steeds opnieuw bekijken,
luisteren naar wat
anderen vertellen.
Dan weer
voegen, slijten, schuren,
maar niets nieuws.
Geweest zijn ze,
mijn ouders, uit de tijd.
(In de hal van het verzorgingstehuis waar mijn ouders verbleven, staat een kunstwerk van gebroken servies. Vaak als ik over hen schreef gebruikte ik een foto van een fragment van dit werk. Dit is de laatste, gemaakt op de dag van de begrafenis van mijn vader.)
Ontroerend beeld
Het ontroerd mij Janneke. Dank je wel voor dit dichtwerk over wat was en niet meer is🥰
Ja mooi zo’n kunstwerk gemaakt van de scherven van je leven!
Als je er maar doorheen komt, daar wordt je sterker van. En krachtiger💖
Gecondoleerd met het verlies van je vader Janneke… kunst en gedichten brengen soms de (gemengde) gevoelens en herinneringen beter onder woorden dan proberen het allemaal ‘gewoon’ op te schrijven. Lieve groet, ik volg je weg van hier naar daar en weer verder…