Tijdens de kinderboekenweek is bekend gemaakt dat Kitty Crowther’s prentenboek ‘Kleine Man en God’ het zilveren palet heeft gewonnen.
Deze Belgische kunstenares toonde in eerder werk aan grote levensgeheimen in beeld en tekst toegankelijk te maken voor jonge en oudere lezers.  Kleine dood en het meisje, is daarvan een ontroerend en sprekend voorbeeld.

Het bekroonde boek werkt thema’s uit waar menig gelovig en waarschijnlijk ook ongelovig mens wel eens over na heeft gedacht. Bijzonder vind ik hoe zij in de ruimte van het verhaal speelruimte geeft aan vragen als:

Is er één god, of zijn er meerdere?
Kan god alles? Wat kan hij of zij wel, en wat niet?

God is een barbapapa-achtige verschijning die zich in alles wat leeft kan vermommen, van konijn tot cowboy en indiaan. Als Kleine man schrikt van de gorilla, waarin God zich heeft verandert, vermomt hij zich snel in de vader van Kleine man en herstelt hiermee het vertrouwen tussen hen.

De ontmoeting met god is voor Kleine man reden om achteraf, met een gelukzalig gemoed de afwas te doen, terwijl hij denkt: Er zijn zo van die dagen, die je voor eeuwig veranderen.

Zowel het bakken van de omelet als het zwemmen, had god voor de ontmoeting met Kleine Man nog niet onder de knie. Hij heeft het Kleine man zien doen en het blijkbaar van hem geleerd. Ook voor god is door deze ontmoeting voor eeuwig iets verandert.