Mijn nachten met Tonio

11 juni 2012 | 2 reacties

Afgelopen zaterdagnacht legde ik zuchtend mijn boek neer. Tonio, gekregen op Moederdag en met lezen begonnen op Pinksteren. Hoe veelzeggend dit moment was, besefte ik pas later.
In dit meesterlijk requiem van A.F.Th. van der Heijden beschrijft hij zijn zoon Tonio, die op een zwarte Pinksterdag in 2010, verongelukte. Rijdend op zijn fiets door nachtelijk Amsterdam werd Tonio geschept door een rode Suzuki Swift en overleed binnen vierentwintig uur aan zijn verwondingen. Hij was de eniggeboren zoon van de auteur en zijn vrouw, Mirjam Rotenstreich.

Dicht op de huid wordt de lezer meegenomen in de ongelofelijke pijn van de ouders, die zich niet beschrijven laat, ook niet door de auteur. Wat me er van bij blijft is de grote hoeveelheid vocht, die door het boek heen de pijn begeleiden. Als je de pagina’s zou kunnen uitwringen zouden ze druipen van zoute tranen en penetrante alcohol.

Tussen de wanhoop van de ouders door, leer ik Tonio kennen. In dit boek hoor ik zijn naam voor de eerste keer en wordt deelgenoot van zijn leven. Ik maak kennis met Tonio, een gestorvene, die in elk beschreven fragment leeft en er helemaal is. Het merkwaardige feit dat hij als jongetje op dezelfde camping vakantie heeft gehouden als de voetballer van Robin van Persie en dat die twee elkaar ontmoet hebben, blijft me bezig houden. Vooral nu van Persie in de belangstelling staat vanwege het Europees Kampioenschap. Levensgeschiedenissen die elkaar schampen, maar zo anders verlopen.

Woorden brengen deze zoon tot leven en het zorgt ervoor dat ik als lezer de hoop niet verlies voor zijn ouders. In hun verdriet zonder eind, dringt het leven zich als legaat van de zoon aan zijn ouders op. Als dit kind maar een beetje was zoals hij wordt omschreven, is de enige opdracht aan de ouders met hun eigen leven zijn nagedachtenis hoog te houden.

Hoe zwaar deze levensopdracht is laat zich alleen maar raden. Na ruim vijfhonderd pagina’s gaat het boek dicht. Mijn rouw om het dichte boek is een fractie van de rouw van zijn ouders.
Toch merk ik dat mijn verdriet om een boek dat uit gelezen is deze keer anders is, dan bij andere boeken. Ik heb iets van Tonio ontmoet en zal hem missen, ook al hebben wij elkaar nooit gezien.

2 Reacties

  1. Roelien

    Ik heb het boek ook ademloos uitgelezen, wat indrukwekkend!

    Antwoord
  2. Janneke Nijboer

    Vandaag gebeurde er iets bijzonders. Via Facebook vroeg Mirjam Rotenstreich,de moeder van Tonio en vrouw van A.F.Th. van der Heijden mijn hulp, om op het boek Tonio te stemmen voor de NSPublieksprijs. https://nspublieksprijs.nl/boek/tonio
    Graag roep ik jullie op om dat ook te doen.

    Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *