Zo stevig als ik kon
drukte ik de koffer op elkaar.
Klikte het slot dicht
en gooide de code weg.
Op reis ging ik en zeulde
het ding achter me aan.
Wat ik nodig had haalde ik
uit mijn handbagage.
Mijn spieren werden
op den duur zo sterk dat
ik vergat welk
gewicht ik meesleepte.
Steeds rolde het ding door,
hoe de weg ook liep.
Er was een hobbelige weg,
en een rechte weg,
en een bochtige weg,
en een
gat in de weg
– kinderspel –
toen brak het slot
0 reacties