God huilt, zegt de Paus als hij spreekt over wat geestelijken hebben aangericht door hun seksueel misbruik. God huilt en daar geloof ik in. Zij huilt als de vrouw geslagen wordt, het jongetje verkracht, het meisje tegen haar zin seksueel wordt benaderd.

Maar niet van alle theologen mag de Paus dat zeggen, of mag ik daarin geloven. Zij weten het beter. Ze verstoppen God in gewapend beton onbereikbaar voor mensen met hun wonden en pijn.

Haar baarmoeder krimpt samen en voelt de scheuten stekende pijn, om wat ze met Haar doen. Het roepen om ontferming komt diep bij Hem binnen. Hij schreeuwt om de pijn aan te kunnen.

Er zijn mensen die in hun stilte dat hebben gehoord. Een traan uit de hoge hemel viel op hen en kon iets worden als een bron om het vol te houden, om te leven, steeds meer.

Ik geloof in een God die huilt. Die God troost mij.