Ik dwarrel en daal,
– keer om, keer om –
als een ingedroogd
okerkleurig blad.
Alleen de wind
vraagt zich nog af
hoe mij te bewegen
niet toe te geven
aan de zwaartekracht.
Mij rest slechts
overgave aan deze
trage afdaling
waar de zwarte grond
op mij wacht.
Wat goed,als je zo je gevoelens op papier kan zetten en zo herkenbaar!