Bewieroken…graag wat vaker!

16 september 2019 | 0 Reacties

bewieroken

Afgelopen zaterdag mocht ik de Missa in Mysterium meevieren in de Sint Jan in Den Bosch. Deze, door Herman Finkers georganiseerde, Gregoriaans hoogmis had een kerk vol mensen op de been gebracht. Ergens halverwege zat ik ingeklemd, tussen twee rechtgeaarde protestanten, die beiden, net als ik, aandachtig de aanwijzingen in het liturgieboekje volgden.
Het is zeker niet mijn eerste eucharistieviering, die ik meemaakte. Al van jongs af aan werd ik door mijn ouders naar de mis meegenomen, als onze buren speciale momenten in de kerk vierden. In mijn studietijd ben ik een tijdje bijna wekelijks naar de zaterdagavondmis gegaan en steeds ervoer ik het als weldadig, omdat al mijn zintuigen dan mee kunnen doen. Finkers wijst ook op het belang van de zintuigen in het vieren van de Missa in Mysterium. Denkwerk was er wel, maar voor mij bestond dat vooral uit het intensief volgen van het notenschrift, zodat ik een beetje mee kon zingen op de prachtige klanken van het Gregoriaans.

Preek
Op één moment in de viering was er gelegenheid om in jezelf de preek van Pater Marc Loriaux te lezen. Luisterend naar de zang van het koor, volgde ik de tekst.
“Uitgangspunt van het christelijk mysterie is dat wij het op eigen krachten niet redden. Wij hebben nood aan verlossing…”
Terwijl de liturgie verder gaat, blijven de woorden in mij rondzingen.
Wij redden het niet op eigen krachten. Wij hebben nood aan verlossing…

Bewieroking
Dan begint vlak voor het gebed over de gaven over brood en wijn de bewieroking. Een acoliet beweegt het wierookvat op en neer, terwijl hij voor de priester staat. Daarna wordt ook het volk, dat zijn de mensen in de kerk, dus ook ik, bewierookt.
Wij redden het niet op eigen krachten. Wij hebben nood aan verlossing…bid ik zacht.
Dit is het dus, realiseer ik me, dat wij – dit volk – die in deze viering erkent hebben dat wij het op eigen krachten niet redden, bewierookt worden.
Hier geen bewieroking van helden en heldinnen, mensen met bijzondere gaven en talenten, mensen van aanzien, maar van het volk, dat het hoofd buigt, van arren moede door de knieën gaat en daarmee uiting geeft aan het besef: Ik red het niet alleen. Ik heb nood aan Jou. Jij, de Barmhartige en Liefdevolle. Jij, die je helemaal gegeven hebt, al was het maar om één mens te redden.

Geurig gebed
Dit vieren van de wereld omgekeerd, ontroert me. Juist degene die durft toe te geven in zijn eentje zwak te staan – wordt bewierookt. Dat zou best vaker mogen gebeuren, het liefst met echte wierook. Want als ik de wierook kan ruiken, dan kan degene die naast mij staat, dat ook en al die andere mensen in de kerk. Wat bijzonder om op deze manier verbonden te worden met elkaar en de Eeuwige. Verbondenheid door een geurig gebed: Kijk, zie ons hier toch eens staan. Wij redden het niet op eigen krachten. Wij hebben nood aan Jouw verlossing.
Wat een opluchting om dit toe te geven!

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *