Al eeuwen is het geloof in de Eeuwige verbonden met Ethiopië. Misschien dat de vertellers daarom bepaald hebben dat ik, Balthasar uit dit Afrikaanse land kwam. Het zou kunnen dat ze me tegenkwamen in Psalm 72: 10, waarin gezegd wordt dat ook een koning uit Saba (= Ethiopië) een schat komt brengen aan de koning van Israël. Dat is in ieder geval wat ik hier kom doen.
Ik heb mirre bij me, een dure olie, die gebruikt wordt om een overledene te balsemen. Eigenlijk kom ik dus met een geschenk, waarmee de pasgeborene wordt voorbereid op zijn eigen sterfelijkheid.
Er is mij verteld dat mirre ook spiritualiteit bevordert en versterkt, de geur geeft helderheid, inzicht en roept innerlijke rust op. Het lijkt me voor een koning van levensbelang om zich te oefenen in deze eigenschappen.
Ik sta in de grote ruime hal van mijn zielenhuis en laat mijn stem galmen. De tonen nemen de hele ruimte in beslag, zolang mijn adem duurt. Het voelt alsof het nooit zal ophouden. Als ik inadem wordt het stil. De klank is verdwenen. Ik stel me zo voor dat vergeleken met de eeuwigheid, mijn leven zo kort is, als een gezongen toon.
Het overlijden van een jonge leeftijdsgenoten heeft me haastig en gretig gemaakt om die korte toon, zo kleurrijk mogelijk te zingen. Nu is er, noodgedwongen, meer rust gekomen, de toon hoeft niet meer mooi en vol te klinken. Ook een ijl geluid is voldoende om het huis van de ziel te vullen. Soms zelfs reikt het op plekken waar ik niet eerder geweest ben. Juist nu ik meer besef hoe weinig tijd er is, verdwijnt mijn haast.
“Juist nu ik meer besef hoe weinig tijd er is, verdwijnt mijn haast.”
Toen ik ziek werd en misschien zou sterven kreeg ik haast. Maar nu besef ik dat het aardse en het eeuwige verbonden zijn. dat wat ik hier nog graag had willen doen stopt daar niet.
Wat een bijzonder soort ‘weten’, beschrijf je. Dat geeft troost. Dank je wel, dat je dit wilt delen.