Je kon er op wachten, dat er ook een hond zou verschijnen bij de stal. Kijk hem snuffelen en schooieren op zoek naar iets eetbaars, of gewoon naar een aai over zijn bol. Honden, hoe geweldig trouw ze ook zijn, ze komen er in de bijbel slecht vanaf. Als het over honden gaat, wordt er bijna altijd negatief over geschreven. Ze vallen mensen aan, ze zijn niets waard en worden gebruikt als scheldwoord.

Een hond dichtbij Jezus is ook geen succes te noemen. In de tijd van Jezus werd niet-joodse mensen uitgescholden als hond. Er is één vrouw, die het aandurft als een hond bij Jezus te komen en te bedelen om zijn hulp, om haar dochter te redden. (Je kunt het hier lezen: Matteüs 15: 22 – 28)

Zoals die vrouw, die schooiert om een kruimel die van de tafel van haar meester valt, zo schooier ik rond door wat er aan brood uit de bijbel en de traditie rolt. Geen zicht heb ik op het hele verhaal. Wat ik weet, wat ik kan geloven is beperkt. Niet ieder woord spreekt boekdelen tot me. Het is te omvangrijk, om het allemaal tot me te kunnen nemen.
De kruimels zijn me genoeg. Laat mij maar een hond zijn.