Op de rand van de dag een paar woorden bij de tekst van Clara die vandaag met me mee is gegaan. Dit is wat ze schrijft:
Zijn tederheid verzadigt,
Hem gedenken schenkt teder licht.
Voor de gek houden
Twee keer gaat het in dit citaat over tederheid. Het lijkt me dat iedereen in de wereld daar bakken van kan gebruiken. Tederheid voor iedereen die gewond is, mensen met gebutste zielen. Ook voor mezelf als ik weer eens te veel wil en net even te veel doe. Dan ben ik niet meer vriendelijk voor mezelf en negeer ik de grenzen van wat ik volhoud. Ik verschuil me dan achter het argument van van re-integratie en houd me voor: Soms moet je de lat toch net even hoger leggen om beter te worden. Maar ik weet dat ik mezelf dan voor de gek houd.
Voorzichtig
Door God geschonken tederheid voor de ziel verzadigt, dat is hoe ik het in de lijn van Clara zou zeggen Het doet me denken aan het levend water, waar Jezus over spreekt, waardoor je nooit meer dorst krijgt. Door God geschonken tederheid verzadigt, maar is zo teer, zo kwetsbaar, dat ik er heel voorzichtig mee om moet gaan, minstens zo voorzichtig als met mijn lichaam en dat vind ik lastig.
Ik zal een teder licht aansteken om Hem te gedenken en mijzelf te helpen liefdevoller om te gaan met alles wat mij mens maakt, lijf en ziel, en de mensen op mijn pad.
(De blogs met de titel: Klaarheid door Clara zijn een reflectie op het boek: Zijn komst in ons bestaan, Advent en Kerst met Clara van Assisi, zr. Angela Holleboom osc. en zr. Emmanuël Maas osc., uitgave zusters Clarissen in Megen, te bestellen via deze link: Zijn komst in ons bestaan)
via adventscreativiteit kwam ik per toeval bij je blog. heel bijzonder, je woorden raken. over levend water heb ik een profetisch schilderij gemaakt, niet wetend dat ik 2 weken later mijn schoonmoeder zou verliezen, terwijl zij het levend bewijs van het verkregen levend water van Hem die haar dierbaar is.
Wat een speciale ervaring beschrijf je, Gerda. Fijn dat je me hebt gevonden. Ik wens je met de woorden van Franciscus, vrede en alle goeds!
De levenslange spitsroedenweg tussen wat goed is voor hoofd en hart aan de ene kant en wat goed is voor lijf en lichamelijk welbevinden aan de andere kant…. met daarbij het tedere licht wat je aansteekt om Hem te gedenken en je ziel te laten verlichten. Wat mooi geschreven en wat een mooi beeld. Lieve Janneke: Je mag echt benoemen dat je iets heel graag wilde, maar dat het niet ging zoals je gehoopt had….. zonder te vermelden dat je te veel wilde en te veel gedaan hebt omdat je je eigen grenzen niet gerespecteerd hebt. Ook leven op de vierkante meter met de blik op klein gericht blijft een leven vol verrassingen en teleurstellingen. Die vierkante meter zorgt er alleen voor dat er veel minder kan, en de beperkende werking van grenzen en je opgesloten voelen zijn veel heftiger als voorheen. Maar die grenzen zijn geen cel waarbinnen je moet blijven omdat je straf verdiend hebt, of omdat iemand anders besloten dat je daar beter op je plek bent dan in de vrije buitenwereld. Het zijn beschermende grenzen waarbinnen je je weer veilig een poos kunt terugtrekken bij het tedere licht dat daar brandt. <3 🙂 xxx
Marjon, wat ben ik toch blij met jouw reactie(s) op mijn blog (s). Zoveel wijsheid geef je me en inzicht. Je hebt gelijk dat je me wijst om mild met mezelf om te gaan. Anders kijken is zo nodig. En wat mooi, hoe je het hebt over beschermende grenzen, want zo is het ook. Gelukkig heb ik een thuis, heb ik een plek die warm en goed is. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Dankbaar ben ik ook met jou! Liefs.