Dichtbij is al ver genoeg

24 maart 2022 | 12 reacties

 

Na mijn pelgrimage in oktober 2021 ontwikkelde ik pijn. Na veel onderzoeken blijkt het spierreuma te zijn. Om de klachten op te vangen en te genezen slik ik prednison. Ik dacht aan de olifant van Toon Tellegen, omdat ik me zo goed herken in het wezen van die olifant. Hoe zou de olifant het vinden, als hij niet meer kan klimmen.

Nadat de olifant voor de zoveelste keer uit de boom was gestort, – hij had eerst genoten van de verte en een pirouette gedraaid -, leek het er toch echt op, dat hij deze keer niet wist hoe hij moest opstaan.
Hij kreunde en wreef hier en daar, links en rechts, snoof met zijn slurf langs zijn rug en buik. Er was een nieuw soort pijn, iets dat niet te ontkennen viel. Hij stond moeizaam op en sjokte naar huis. Eerst maar wat slapen, dacht hij, misschien is het morgen beter.

De volgende dag werd hij moe wakker en merkte dat de pijn heviger was geworden. De zon ging op en gelukkig leek de pijn af te nemen, maar in de avond werd hij stram en stijf en klom de pijn behendig terug in zijn nek, op zijn rug en heupen.
De dagen gingen voorbij. Olifant bleef meer thuis en kwam alleen naar buiten als het moest. De verte kon hem gestolen worden. Het verlangen verdween. Dichtbij is al ver genoeg, dacht hij steeds vaker.

De dieren in het bos misten hem. Ze hadden het moeizaam geklim van zijn logge lijf in de bomen al een hele tijd niet meer gehoord. Ze misten zijn vreugdekreten, want als hij riep: de verte, de verte! dan was het altijd alsof ze zelf ook even iets van de verte zagen en deden stiekem in gedachten een rondedansje. Eekhoorn kreeg de opdracht van de dieren om maar eens te informeren bij de olifant waar hij bleef.

Wat is er toch met je? vroeg de eekhoorn aan de olifant. Wie ben je, nu?
De olifant vond het lief dat de eekhoorn hem vroeg hoe het ging. Wie was hij nu? Was hij eigenlijk nog wel de olifant, nu hij niet meer van vreugde trompetterde om de verte. Wie was hij, nu hij zo vaak dacht: dichtbij is al ver genoeg?

Eerlijk gezegd, eekhoorn, weet ik het niet zo goed, zei de olifant. Ik mis mijn kracht om te klimmen, ik mis het uitzicht van de verte, ik mis de pirouette en dat ik dan zo blij ben. Ja, zelfs mis ik het vallen en het neerkomen, de vertrouwde blauwe plekken. Maar het meeste mis ik nog het verlangen.

Het is wat, zei de eekhoorn.
Het is wat, zei de olifant.
De eekhoorn zuchtte.
De olifant zuchtte.
Daar zaten ze, zij aan zij, en staarden voor zich uit.
Er was even niets te zeggen.

12 Reacties

  1. Elien

    Wat akelig allemaal, Janneke. Maar voor mij ook zo herkenbaar, ik heb precies hetzelfde. Veel sterkte gewenst.
    Liefs Elien

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank voor je meeleven. Je weet dan heel goed waar ik het over heb. In al dit ongemak verbonden!, liefs, Janneke

      Antwoord
    • Tiny Tuip- Bont

      Goedemorgen Janneke, voor eerst je blog bekeken. Na een knie operatie in 2019 werd ik verrast met RA reuma. Blijvend, ook ondersteund met Prednison en daarna meerdere pogingen met andere medicijnen. Zoals je het beschreef, van vrouw, moeder, het pastorale werk etc. Druk, druk, druk en ineens …..alleen… voor jezelf moeten kiezen. De omgeving kan er moeilijk aan wennen, zoals je zei, je uiterlijke verschijning met bolle wangen, tis moeilijk te aanvaarden voor de buitenwereld dat je niet meer alles, acuut, kan doen. Weerstand in jezelf,…aanvaarden…. met liefde behandelen en vertrouwen op Onze Lieve heer’s plan. 7 Maanden geleden agressieve borstkanker geconstateerd. Gelukkig momenteel nog geen uitzaaiing . Na 6 maanden chemo, word ik volgende week geopereerd. Inmiddels wel geleerd om dicht bij mijzelf te blijven. D.w.z het “ nee” zeggen. Energie voor jezelf bewaren. Alleen je gezin en familie toelaten. De rest wacht maar “ even” Heb er nog steeds het gevoel dat er vanuit “ boven” heel veel kracht en liefde naar mij wordt gezonden. Kracht en Licht….mijn leven lang en ik ben nog maar 62 jaar. Het volgende Plan ligt wel klaar voor mij. Ik wens jou en iedereen die Kracht en Licht toe. Verrijkend en liefdevol. Hou van jezelf, hou van allen. Vriendelijke groet, Tiny Tuip

      Antwoord
      • Janneke Nijboer

        Wat een bijzonder getuigenis leg je af, Tiny. Wat een kracht dat je wat jou overkomt zo kunt dragen. Dank voor je bemoediging om bij me zelf te blijven. Kracht en Licht voor jou en door jou! Hartelijke groet, Janneke

        Antwoord
  2. Eva

    Jeetje wat naar allemaal. Wat weet je het weer op een bijzondere manier te verwoorden. Kan me voorstellen dat dit alles ook mentaal van alles met je doet. Moeten leven met pijn maar ook met het idee dat niet alles meer kan, is echt vreselijk. Ik zal aan je denken tijdens het stiltemoment in onze kerk.
    Liefs Eva

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je wel, lieve Eva. Ik neem je goede gedachten met me mee.

      Antwoord
  3. Klaas Eldering

    Ha Janneke, wat lastig allemaal! M’n schoonzus om de hoek idem dito, en prednison. Al 2 jaar.
    Je bent meer dan je kwaal. Pijn en belemmeringen doen je op een andere plek in je leven belanden, binnen en buiten. Net als de olifant. Je focus verschuift. Is dat verlies? Het wordt anders! Sterkte, Janneke!

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je, Klaas! Zeker, een mens is meer dan een kwaal…Van verte, naar diepte, kwam na het schrijven van dit blog bij me op.

      Antwoord
  4. Mirjam Ates

    Dag Janneke,

    Stil van je verhaal kan ik je alleen alle liefde toewensen om de olifant weer overeind te helpen. Er is zoveel liefde in zijn hart dat hij fier rechtop zal blijven en anderen op een diepere laag weet raken. Dichtbij… de langste en ook de vruchtbaarste weg die we kunnen gaan.

    Alle liefde en sterkte. 🌷

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je, Mirjam

      Antwoord
  5. Martina Smits

    Zondagmorgen…. De dauw hangt nog boven het weiland waar de schapen lopen te eten. Op de dijk laten de mensen hun hond uit. De mussen komen in de tuin waar ik ze iedere dag wat kruimels geef. De zon komt op en de lucht is bijna blauw en vol vliegtuigstrepen.
    En ik dacht aan jou.
    Van harte wens ik je een mooie zondag en Gods nabijheid.

    Een hartelijke groet,
    Marty

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je wel, Marty, dat je me meedraagt en me dit miniatuurtje gunt. Vriendelijke groet, Janneke

      Antwoord

Laat een reactie achter voor Janneke Nijboer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *