De tranen van Batseba

3 maart 2013 | 2 reacties

Wie heeft haar tranen gezien, wie heeft gehoord hoe zij jammerde en schreeuwde? Wie heeft gezien, hoe zij minuut van minuut waakte bij haar kind, terwijl haar borsten barstten van de moedermelk, koortsachtig opgezwollen, de lekkende druppels op de lippen van haar baby liet vallen?
Haar minnaar David, lag voor dood op de grond, vaste en bad tot zijn God, terwijl zij de gekte nabij, de schoonheid van dit kind in haar opdronk, geen minuut het uit het oog verloor.
Ze bloedde nog, ze voelde de pijn van de naweeën. Haar lijf schreeuwde: jij bent moeder.

Misselijk maakt me het verhaal uit de bijbel dat ik vanmorgen gehoord heb in de kerk. Je kunt het nalezen in 2 Samuël 11 en 12. Het gaat niet om haar, Batseba, is de kille conclusie. Het verhaal gaat over David en hoe hij door eigen toedoen schuld op schuld laat en hoe hij uiteindelijk, na de dood van dit kind, opstaat.

Batseba, vrouw van Uria, is speelbal van David en van de verteller. Het maakt me ziek, zo’n verhaal, omdat wij met een beetje fantasie haar tranen, haar leed in beeld zouden kunnen brengen.
Wij zouden horen hoe ze van haar man, Uria hield en op een kwade dag het bed moest delen met de koning. Wij zouden horen dat ze het wel wist, dat haar verkrachter koning, haar man had laten vermoorden. En van haar buik, die groeide en de hormonen die hoor haar lijf gierden. Van haar angst en eenzaamheid.

Batseba zou ons kunnen vertellen hoe het was, zo’n man als vader voor je kind.
Van dat kind dat ook onder haar handen stierf. Nieuw leven, geboren uit een daad van onrecht, omringd door geweld, en deel van jezelf.

Wat zou zij geschreven hebben? Wie zou God voor haar geweest zijn?
Als de bijbelschrijver wat meer aan haar kant had gestaan, hadden wij haar verhaal gehoord en zoveel vrouwen zouden zich erkent voelen. Ze delen nu met haar de stilte tussen de regels – monddood – en hebben hun kinderen lief.

In mij weent Batseba en slikt haar tranen in, totdat niemand meer iets ziet, totdat niemand meer iets van haar hoort. De koning staat op als het kind gestorven is. Nu komt ook zij weer in het bijbelverhaal in beeld. Hij troost haar, hij maakt haar zwanger, ze baart: Lieveling van de Heer.

2 Reacties

  1. Hanny Brouwer-Wolf

    Ja dit blijft 'n probleem bij bijbelverhalen, die zijn geschreven in een tijd met 'n sterke mannencultuur.
    Dat neemt niet weg, dat wij hier nu wel aandacht aan kunnen geven en dit ook gelukkig gebeurt.
    Zie en lees: bovenstaande blog en deel het!

    Antwoord

Laat een reactie achter voor Jedidja Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *